Column Roger Dragstra: een andere wereld in fietsen
Als ik de wijk in fiets waar ik woon, voel ik het ineens. Ik kijk wat vreemd naar wat anders zo vertrouwd is. Niet eerder heb ik dat zó sterk gevoeld: wat fiets ik eigenlijk een aparte wereld binnen. Misschien voel ik het zo sterk omdat mijn laatste afspraak op Heliconstate was, de Leeuwarder noodopvang voor mensen op de vlucht.
Samen met collega Geeske was ik daar om met het COA te overleggen over samenwerking vanuit Solidair Friesland. Dat is op zich een mooie en positieve ontwikkeling: om samen met mensen die op de vlucht zijn voor de oorlog in Oekraïne een jaarprogramma te maken rond sport, cultuur en eigen achtergronden.
Wat ik voel is het verschil tussen twee werelden. Fysiek zo dicht bij elkaar, maar toch zo ontzettend verschillend. Het past natuurlijk wel in onze tijd, ieder zijn of haar eigen bubbel. Een eigen wereld, een eigen algoritme van bevestiging van meningen, een eigen groep mensen waar je mee optrekt, een eigen toekomstbeeld. Dan kun je als individuele mensen, fysiek dichtbij, ook in een totaal andere wereld leven.
Rare tegenstelling
Die verschillende werelden die ik op de fiets zo voel, zijn haast wat dystopisch. ‘Dys’ is Grieks voor moeilijk, lastig (ook wel slecht). En zo voelt het ook. Met de contacten en het gesprek op Heliconstate nog vers in mijn gedachten, kijk ik anders naar mijn eigen vertrouwde wereldje. Wat een rare tegenstelling en wat een gebrek aan verbinding.
Onwillekeurig speelt de vraag door mijn hoofd (wat kan een mens een hoop voelen en denken op fiets) hoe we dan kunnen werken aan verbindingen. Wij geloven toch in ‘mensen voor mensen’. Juist als het moeilijk is.
Contact maken
Misschien ligt daar ook de sleutel, op dat persoonlijke vlak. Gewoon op de fiets die andere wereld in fietsen, onderweg mensen groeten en zo nu en dan het gesprek aangaan. Contact maken. Zien wat ervan komt en daar open voor staan.
Dat kan natuurlijk in het alledaagse of als maatje voor een nieuwkomer. Zo leer je de leefwereld van de ander kennen en kijk je met een andere blik naar je eigen wereld. Je eigen wereld wordt groter en je maakt verbinding. Een bruggenbouwer tussen twee werelden. Dat is geen utopie, maar best wel te doen toch?