Carla bedankt!!

Een spin in het web gaat ook een keer met pensioen!
Carla Baars neemt afscheid bij Solidair Friesland

Vele lezers van de Digitale Zeven Dagen kennen Carla Baars. Hoe kan het ook anders. In bijna twintig jaar werken bij Solidair Friesland hebben honderden mensen haar leren kennen. Op het werk, bij activiteiten, besprekingen, via telefoon of mail. Altijd een hartelijk woord en het gevoel dat je welkom was. Carla is mede het gezicht van Solidair Friesland. Naast het torentje op de eerste verdieping van het Titus Brandsma Huis gonst het altijd van activiteiten. Carla gaat met pensioen. Een terugblik.

Het was 2001, in de periode dat de Titus Brandsma Parochie een aantal kerkgebouwen moest sluiten. Een commissie onder voorzitterschap van Jan Sinnema werkt aan een beleidsdocument en Carla notuleert de vergaderingen. Voormalig coördinator van Solidair Friesland Piet Heemskerk zit ook in die commissie en weet dat er bij Solidair Friesland een vacature is voor een medewerker op het secretariaat. Hij tipt Jan Bosman. Een gouden tip. En het is snel rond. Het katholieke netwerk doet het weer prima. Carla wordt aangenomen voor 10,5 uur. Hans Biemans is voorzitter en Carla doet het goed. Haar functie wordt in stapjes uitgebreid naar 24 uur. Haar verantwoordelijkheden worden groter. Carla ontwikkelt zich tot coördinator van het secretariaat. Tot office-manager. En ze heeft nog veel meer in huis. Carla geniet ervan om te kunnen organiseren. Geen gezever. Handen uit de mouwen.

Bijvoorbeeld bij de organisatie van de Sint Maartendagen en bij jubilea. Dat zijn uitdagende klussen. En ook erg leuk. Ook de organisatie van de Pater Grasveldpenning is een terugkerend hoogtepunt. Met nominaties, verkiezingen en feestelijke uitreiking als hoogtepunt. Draaiboeken maken, verslagen van de commissievergaderingen, het juryrapport, de geheimhouding. Hard werken en erg leuk. Er is en vast kernteam met Agatha, Susan en Jan natuurlijk en wisselende juryvoorzitters. Arno Brok, in die tijd als burgemeester van Sneek; Bert Middel, Henk Kroes, bisschop de Korte en de laatste keer met burgemeester Crone van Leeuwarden. En natuurlijk de vrijwilligers die de penning uitgereikt kregen. Vrijwilligers die van zichzelf vinden dat ze gewoon hun best doen en er helemaal niet op rekenen om in het zonnetje gezet te worden.
De inhoud van het werk spreekt Carla aan. Ze heeft mooie herinneringen aan de altijd goed bezochte Sint Maartenconferenties. Met sprekers als Suzanna Jansen, Rodaan Al Galidi en Erik Borgman. Die laatste kwam vaker voorbij, als gastspreker bij Solidair Friesland. Carla: “Ik heb gezien hoe belangrijk het is dat er een organisatie is die die zich inzet voor de noden van de mensen, en voor de goede begeleiding van de vrijwilligers die zich daarvoor inzetten. Ik heb de afgelopen jaren gezien dat het kerkbezoek terugloopt, maar de projecten die Solidair Friesland doet vanuit het katholieke geloof spreken nog steeds aan”.

Carla maakt ook de hele digitalisering van het werk mee. ‘Alles gaat nu via internet. Dat went ook wel weer, maar je mist wel het persoonlijke contact’. En Carla houdt juist van de sociale kant van het werk. Van het werken met mensen. Als spil in de organisatie komt ze in contact met vrijwilligers en ook met de mensen voor wie Solidair Friesland er wil zijn. De mensen uit verschillende religies en culturen, de vluchtelingen, de mensen die worden gediscrimineerd en uitgesloten. Ze heeft ook mooie herinneringen aan de contacten met de bisschop, met burgemeesters en andere pommeranten. Want bijna iedereen komt eerst even langs Carla.

Wat ze moeilijk vindt is het voortdurend zoeken naar financiering. ‘’De overheid maakt steeds meer gebruik van vrijwilligers voor het sociale domein, maar het structurele budget dat nodig is om ze te activeren en te begeleiden is weggevallen. Juist het vrijwilligerswerk met de groepen waarvoor Solidair werkt heeft goede ondersteuning nodig. Dat is een blijvende zorg. En Solidair Friesland doet veel voor de mensen en voor de samenleving. Ik heb me vaak afgevraagd: hoe houden we het vol? Maar er zijn altijd weer enthousiaste mensen te vinden om mee te doen. Het lukt nog steeds.’
Via Solidair Friesland wordt Carla ook zelf actief in de regionale groep Noordwest Fryslân van het Scheepsmaatjesproject. Alle deelnemers kennen Carla en zijn op haar gesteld. En je kunt altijd rekenen op een luisterend oor, een warm en betrouwbaar hart, een hartelijk woord.

Iedereen schrikt dan ook enorm en leeft mee met Carla als ze rond 2014 vertelt dat ze ernstig ziek is. En iedereen is opgelucht en blij met Carla en haar gezin wanneer ze weer helemaal herstelt en door kan met haar werk bij Solidair.
Carla heeft gezien dat de mensen het altijd fijn vinden om mee te doen met de organisatie en de projecten van Solidair Friesland. Deze mensen willen praktisch bezig zijn met hun idealen. Sommigen vanuit hun geloof, maar altijd voor een ander of voor de maatschappij. Voor veel mensen geeft dit werk zin aan hun bestaan. Carla: ‘De mens staat centraal staat bij Solidair Friesland. Naar de vrijwilligers toe, en ook naar de medewerkers toe. Dat spreekt veel mensen aan.’
En de organisatie staat er ook al een lange tijd. Inmiddels 66 jaar. Met na Hans Biemans als voorzitters Ruud Lolkema en Loek Punt. ‘Altijd fijn om met hen te werken. Andere namen – ook doe je daarmee misschien anderen weer tekort – zijn Dick de Boer, Agatha Vreeling, Ciel Huitema, Nettie Schrama, Marijke van der Wal, Sjaak Blok, Peter van der Weide, Gé Kroes, Dré de Bruijn, Willem Koopman. En nog veel meer. Mooie contacten en mooie herinneringen die ik meeneem. De uitstapjes met de gastdames zijn ook onvergetelijk. Naar het voormalige Karmelklooster en een kookworkshop doen. Al die contacten. Die ga ik het meeste missen.

Aan die bijna twintig jaren meedoen met Solidair Friesland, de vergaderingen met het bestuur, de beleidsgroep en de commissies en werkgroepen, het koffie drinken met de bidders, de pastores en vrijwilligers van het Titus Brandsma Huis, aan al die lijntjes komt nu een eind. Hoe het leven er straks uit gaat zien is nog een vraagteken. ‘Het was een mooie tijd. En de betrokkenheid blijft!’.